ႏြံထဲက ဓမၼေစတီ

Yo Yo Layy Online Media 

“ပဲ့တင္သံလိႈင္း ထုတ္လႊင့္တိုင္းတာျခင္း”၊ “သံုးဖက္ျမင္ ေျမလႊာတိုင္းတာျခင္း”၊ “ေျမျပင္ကို ထြင္းေဖာက္ႏိုင္သည့္ ေရဒါစနစ္”။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ျပန္လည္ဆယ္ယူရာတြင္အသံုး ျပျပဳမည့္ နည္းလမ္းမ်ားပါဝင္သည့္ တရားဝင္ ေၾက ညာခ်က္တေစာင္မွ စကားလံုးမ်ားက နည္းပညာႏွင့္ သိပၸံဆိုင္ရာ အားလံုးကို လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသည္။

ဒီဇာတ္လမ္းတြင္ အဓိကက်သည္က သိပၸံ ပညာတခုတည္းမဟုတ္ပါ။ အယူသီးျခင္းလည္းပါ ဝင္သည္။ ထို႕ျပင္ ဇာတ္ပို႔ မ်ားအျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္သူမ်ား၊ စီမံခ်က္ခ်ၿပီး လုပ္သူမ်ားႏွင့္ သူရဲ ေကာင္း ျဖစ္ခ်င္သူမ်ား မ်ိဳးစံုပါဝင္ေနသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ဝ ေက်ာ္က ရန္ကုန္ ျမစ္အတြင္းတြင္ နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့သည္ဟု ဆိုခဲ့ၾက ေသာ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ျပန္လည္ဆယ္ယူႏိုင္ မည္ဆိုလွ်င္ အာရွ၏ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံေတြထဲမွ ပါဝင္ေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္လည္ျမင့္တက္ႀကီးပြား သြားမည္ဟု ယံုၾကည္ထားၾကသူေတြထဲတြင္ အစြဲအလမ္းႀကီးသည့္ ျမန္မာအစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ပါဝင္ပါသည္။

ထိုသို႔ယံုၾကည္သူမ်ား၏ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ႏွင့္ တိုင္းျပည္၏ ကံတရားကို ဆက္စပ္ထားလိုေသာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္သည့္ဆႏၵျဖင့္ ကမာၻေပၚတြင္အႀကီး ဆံုးဟု ယံုၾကည္ရေသာ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ ယူရန္ ႀကိဳးစားရင္း မေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ အႀကိမ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ၿပီးခဲ့သည့္ ၁၀ စုႏွစ္မ်ားအတြင္း ႀကံဳ ေတြခဲ့ရသည္။

ေဟာလီးဝုဒ္က နာမည္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား Richard Gere ၏ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအေပၚ စိတ္ဝင္စားသည္ဟု ဆိုျခင္းမွာလည္း ေကာလာဟလ တခုထက္ ဘယ္ေတာ့မွ မပိုခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း အေမရိကန္၊ ဩစေၾတး လ်၊ ဂ်ပန္ႏွင့္စင္ကာပူႏိုင္ငံတို႔မွ လူပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ကုမၸဏီ မ်ိဳးစံုတို႔မွ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔က အထြတ္အျမတ္ထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းရွာေဖြေရးတြင္ ပူးေပါင္း ပါဝင္ရန္ စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ ထိုေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြျခင္းသည္ ခရစ္ယာန္မ်ား၏  Holy Grail  (သခင္ေယ႐ႈ ေနာက္ဆံုးညစာစားပြဲတြင္ အသံုးျပဳသည့္ ပြဲေတာ္ခြက္) ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် တူညီလိမ့္မည္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။

ႏိုင္ငံေရး အတိုက္အခံေဟာင္းမ်ားအပါအဝင္ မယံုၾကည္သူမ်ားက ေရစီးသန္သည့္ ေနရာရွိ ေရ ေအာက္ေပ ၄၀ အနက္မွ ရႊံ႕ႏြံမ်ားထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္ေနသည္ဟု လက္ခံထားၾကသည့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ယူရန္ အားထုတ္မႈ မွန္သမွ်သည္ တရားမဝင္ စစ္အစိုးရတခုကို တရားဝင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း သာ ျဖစ္သည္ဟု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ခဲ့ၾကသည္။

ယခင္ စစ္အစိုးရက ေခါင္းေလာင္းရွာေဖြေရး သည္ အမ်ိဳးသားေရး ကိစၥျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားမ်ားသာ ရွာေဖြခြင့္ရွိသည္ဟု ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည္။ မည္သည့္အတြက္ ယခုလိုသတ္ မွတ္ရသနည္း။ အေျဖရရန္အတြက္ ေခါင္းေလာင္း ႀကီး၏ ဒ႑ာရီသမိုင္းကို က်ေနာ္တို႔ ျပန္ၾကည့္ဖို႔လို ပါမည္။

ႏိုင္ငံျခားသား လူဆိုးငဇင္ကာ

ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ အမည္မွာ ၁၄၇၁ ခုႏွစ္မွ ၁၄၉၂ ခုႏွစ္အတြင္း ဟံသာဝတီ မြန္ဘုရင့္ႏိုင္ငံကို အုပ္စိုးခဲ့သည့္ ဓမၼေစတီမင္း၏ အမည္ကိုအစြဲျပဳထား ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားကို အလြန္ၾကည္ညိဳေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တေယာက္ျဖစ္သည့္ ဓမၼေစတီ မင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တန္ခိုးအႀကီးဆံုး ေစတီေတာ္ ျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ လွဴဒါန္းရန္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို သြန္းလုပ္ခဲ့သည္။ ေၾကး၊ ေရႊ၊ ေငြႏွင့္ သံျဖဴ စုစုေပါင္း တန္ ၂၉၀ ေက်ာ္ အသံုးျပဳထားၿပီး ကမၻာေပၚတြင္ အေလးခ်ိန္ အမ်ားဆံုးအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္ခဲ့ေသာ ၁၁၆ မက္ထရစ္တန္ ရွိသည့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ကံေကာင္းျခင္း ေခါင္းေလာင္း (Bell of Good Luck) ၏ အေလးခ်ိန္ ၂ ဆရွိသည္။ ကံေကာင္းျခင္း ေခါင္းေလာင္းကို ၂၀ဝ၀ ျပည့္ ခုႏွစ္ မွာမွ သြန္းလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တဖက္ကမ္းရွိ သန္လ်င္ ၿမိဳ႕စားက ေခါင္းေလာင္းတြင္ပါဝင္ေသာ သတၲဳမ်ားကို စိတ္ဝင္ တစားႏွင့္ အေျမာက္အျဖစ္ သြန္းလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည့္ ၁၆၀၈ ခုႏွစ္ အထိ မူလလွဴဒါန္းခဲ့သည့္ ေရႊတိဂံုေနရာတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္က သန္လ်င္ၿမိဳ႕သည္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး ေၾကးစား စစ္သား  Filipe de Birtoe Nicote ၏ လက္ေအာက္တြင္  ရွိေနသည္။ ငဇင္ကာဟု လူသိမ်ားသည့္ De Brito သည္ ၁၅၉၉ ခုႏွစ္က ေအာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ပဲခူးႏွင့္ သန္လ်င္ကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ရခိုင္တပ္မ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အေျမာက္ျပဳလုပ္ရန္ ေခါင္းေလာင္း အေျမာက္အျမားကို အရည္က်ိဳခဲ့သည့္အတြက္ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ေနခဲ့ရသူလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္နက္ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းကို သန္လ်င္ဘက္သို႔ ယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ နာမည္ဆိုးတြင္ၿပီး က်န္ရစ္ေစဖို႔ သူျပဳလုပ္မိခဲ့သည္။

အဓမၼ ေခၚယူလာသည့္ လုပ္သား မ်ားႏွင့္ ဆင္မ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို သန္လ်င္သို႔ပို႔ေဆာင္ရန္ ရန္ကုန္ျမစ္ ဆီသို႔ ေရႊ႕ယူ လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဖာင္ေပၚသို႔ တင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း သန္လ်င္ဘက္သို႔ မေရာက္ခဲ့ပါ။ ေရလယ္မွာပင္ ေဖာင္ပ်က္ၿပီးနစ္ျမဳပ္ သြားခဲ့သည္။ အထြတ္အျမတ္ ပစၥည္းတခုကို လက္ နက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရန္ ငဇင္ကာ၏ အႀကံအစည္ လည္းပ်က္ခဲ့သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ငဇင္ကာ လက္ထဲမွာ အေျမာက္ျဖစ္မသြားဘဲ ေရထဲနစ္ျမဳပ္ သြားသည္ကို ျပည္သူမ်ား စိတ္သက္သာရာရေကာင္း ရခဲ့လိမ့္မည္။

ေနာက္ ၅ ႏွစ္ၾကာသည့္အခါ ေတာင္ငူနန္း ဆက္မွ ဘုရင္တပါးျဖစ္သည့္ အေနာက္ဖက္လြန္မင္း က သန္လ်င္ ကို ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ယူၿပီး ငဇင္ကာ ကိုလည္း ဘုရားေစတီမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သည့္အတြက္ တံက်င္လွ်ိဳ၍ ေသဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့သည္။သန္လ်င္ ၿမိဳ႕စား ေပၚတူကီလူမ်ိဳး ငဇင္ကာ ဂုဏ္က်က္သေရ ကင္းမဲ့စြာ ဘဝအဆံုးသတ္ခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ဝ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ခိုးယူရန္ သူမည္သို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ သည္၊ မည္သို႔ ဆံုး႐ံႈးခဲ့သည္ဆိုသည့္ ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားတို႔၏ စိတ္ကူးအာ႐ံုတြင္ ဆက္လက္ ပဲ့တင္ထပ္ေနဆဲ ျဖစ္ သည္။

စိတ္အား ထက္သန္မႈ

ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ယူရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ရျခင္း၊ ရႊံ႕ႏြံထဲတြင္ ရွိေနျခင္း၊ အနီးအနားတြင္ ေလွ၊ သေဘၤာပ်က္မ်ား ရွိေနျခင္းႏွင့္ ရာစုႏွစ္ ၄ ခုအတြင္း ေရစီးေၾကာင္းမ်ား ေျပာင္းလဲ ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အလုပ္တခု ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။

သို႕ေသာ္လည္း ေခါင္းေလာင္းႀကီး ထိုေနရာ တြင္ရွိေနသည္ကို လူတိုင္းသိၾကသည့္အတြက္ ဆက္ လက္ ရွာေဖြေနၾကသည္။ ၁၉ ရာစုႏွစ္ အထိ ဒီေရ နည္းသည့္အခ်ိန္တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ျမင္ေတြ႕ ခဲ့ၾကရသည္ဟု အခ်ိဳ႕ကေျပာၾကသည္။

လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီးမ်ား၊ အာဏာရွိသည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အပါအဝင္ ရွာေဖြဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့သူမ်ားက က်ိန္စာသင့္ေန ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္မွ အေမရိကန္ ေရငုပ္သမား ဂ်င္ဘလန္႔ ႀကိဳးစားခဲ့စဥ္က သူ႔ကို ဒီအေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျပခဲ့ၾကသည္။

“ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြရင္းနဲ႔ သေဘၤာပ်က္ တခုထဲမွာ ပိတ္မိၿပီးေတာ့ ေသဆံုးသြားတဲ့ ျမန္မာေရတပ္က ေရငုပ္ သမား ၂ ေယာက္ အပါ အဝင္ ေရငုပ္သမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသဆံုးခဲ့ရတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ရွာေဖြေရးက ျပင္ပ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ အတြက္ျဖစ္လာတယ္” ဟု ဂ်င္ ဘလန္႔ က လန္ဒန္အေျခစိုက္  The Independent သတင္းစာသို႔ ေျပာခဲ့သည္။

ဂ်င္ဘလန္႔က  ၁၁၆ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ၂ ႏွစ္ၾကာ ေရငုပ္ရွာေဖြခဲ့သည္။ သူ႔အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ႐ိုက္ကူးထားေသာ မွတ္တမ္းတင္ ႐ုပ္ရွင္တြင္ ေခါင္း ေလာင္းႀကီးကို တစ္ႀကိမ္တြင္ လက္ႏွင့္ပင္ ထိကိုင္ ခြင့္ရခဲ့ၿပီး သတၲဳသံပင္ ၾကားရေၾကာင္း သူကေျပာျပခဲ့သည္။

စာေရးဆရာ ဦးခ်စ္စံဝင္းသည္ သူ၏ဘဝ တေလွ်ာက္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ ျမန္မာ့ေရွး ေဟာင္းလက္ရာ ေခါင္းေလာင္း ႀကီးကို မူလေနရာ ျပန္ထားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ႀကိဳးစားခဲ့သူျဖစ္သည္။  ၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွစ၍ ရွာေဖြေရးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ဦး ေဆာင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရာတြင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ျမန္မာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫႊန္႔၏ အေထာက္အပံ့ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

၁၉၉၀ ႏွစ္မ်ားအတြင္းက ႀကိဳးစားခဲ့သည့္ တႀကိမ္တြင္ ဦးခ်စ္စံဝင္း၏သားႀကီး ေခြး႐ူးျပန္ေရာ ဂါျဖင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ား က ယံုၾကည္ထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏က်ိန္စာ ႏွင့္ ပတ္သက္၍သူ၏အျမင္ကို ယခုေမးၾကည့္သည့္ အခါ ဦးခ်စ္စံဝင္းက တိုက္႐ိုက္အေျဖမေပး။

အျခားသူမ်ားကမူ သူတို႔၏ စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို မ်ိဳသိပ္ထားျခင္းမရွိၾကပါ။ မၾကာေသးမီက ဦးခ်စ္စံ ဝင္းႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးတဦးတို႔ လူအမ်ား ေရွ႕တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ရာတြင္ ဝန္ႀကီးက ေနာက္တႀကိမ္ ရွာေဖြမႈျပဳလုပ္ရန္ အဆိုျပဳျခင္းႏွင့္ အသံုးျပဳမည့္ နည္းစနစ္မ်ား အေသးစိတ္ရွင္းျပသည္ကို ေလးေလး နက္နက္ နားေထာင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ စီမံကိန္းကို ေထာက္ခံေပးရန္ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ အယူသီးေသာ ဝန္ႀကီးက သူ၏ မိသားစု အႏၱရာယ္ က်ေရာက္မည္ကို စိုးရိမ္သည္ဟု ေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့ သည္။ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကေတာ့ ႏြံထဲ တြင္ ဆက္နစ္ေနဆဲ။

ႏိုင္ငံကို ကယ္တင္ေရး

ထိုသို႔ စိတ္ဒြိဟျဖစ္မႈမ်ားရွိေနေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ႏိုင္မည္ဟုယံုၾကည္ထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသူမ်ား လည္းရွိသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္းတြင္ ျမန္မာ ထိပ္တန္းစီးပြားေရးသမားလည္းျဖစ္၊ ႏိုင္ငံ ေရးသမား တဦးလည္းျဖစ္သူ ဦးခင္ေရႊက ေခါင္း ေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြရန္ ေနာက္ထပ္ အစီအစဥ္တခု ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ကို ေရႊတိဂံုေစတီသို႔ ျပန္လည္ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ေရး အတြက္လိုအပ္ပါက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀သန္း ေက်ာ္ သံုးစြဲသြားမည္ဟုလည္း သူကေျပာသည္။

“ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္ တို႔ သေဘၤာႀကီးေတြလဲ ငွားၿပီးသြားပါၿပီ။ တကယ္လို႔ ေအာင္ျမင္သြားရင္ ေရႊတိဂံု ဘုရားမွာ ျပန္ထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ကြ်မ္းက်င္သူတေယာက္က လုပ္ငန္းတခုလံုးအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅ သန္းကေန ၁၀ သန္းအတြင္း ကုန္က်မယ္လို႔ ခန္႔ မွန္းထားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ပါေစ၊ က်ေနာ္ က အကုန္အက်ခံဖို႔အဆင္သင့္ပါပဲ” ဟု ဦးခင္ေရႊက ဧရာဝတီသို႔ မႏွစ္က ေျပာခဲ့သည္။

ဦးခင္ေရႊ၏ အစီအမံကို အခ်ိဳ႕က သံသယဝင္ ၾကသည္။ အာဏာရ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီမွ ဩဇာရွိသည့္ပါတီဝင္ တေယာက္ ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္လည္း ျဖစ္ေသာ ဦးခင္ေရႊသည္ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ပံုရိပ္ရွိေနသူျဖစ္သည္။ ေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္ သူ၏ ေဇကမာၻကုမၸဏီကို အေမရိ ကန္ အစိုးရက ဒဏ္ခတ္အေရးယူသည့္ စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းထားခဲ့ သည္မွာ ၂၀ဝ၇ ခုႏွစ္ကတည္း ကျဖစ္သည္။ လတ္တေလာမွာပင္ ရန္ကုန္ေျမာက္ ပိုင္းမွ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ လယ္ယာေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈ အျငင္းပြားမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနျခင္းေၾကာင့္ အထူးပင္လူသိမ်ားခဲ့သည္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္းတြင္ ဦးခင္ေရႊ ကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အာဏာပိုင္မ်ာကစတင္ အာ႐ံုစိုက္မိခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ဆိုးရြားေနေသာ ပံုရိပ္ကို အေရာင္ တင္ေပးရာတြင္ ကူညီရန္အတြက္ ဝါရွင္တန္ အေျခစိုက္ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရး ကုမၸဏီတခုျဖစ္သည့္ Bain and Associates သို႔ ဦးခင္ေရႊက တလလွ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၀ဝ၀ဝ ေက်ာ္ေပး ခဲ့သည္ဟု ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားခဲ့သည္။ အျပန္အလွန္ ခ်ီးျမႇင့္မႈ အျဖစ္ ျမန္မာအစိုးရမီဒီယာ မ်ားက အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ ဝါရွင္တန္တကၠသိုလ္မွ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါရဂူဘြဲ႕ရရွိခဲ့သည္ကို ဂုဏ္ျပဳသည့္ အေနျဖင့္ အမည္တြင္ ေဒါက္တာဘြဲ႕တပ္၍ ဂုဏ္ျပဳ သံုးႏႈန္းေပးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၄င္းသည္ အတုအေယာင္ပြဲ တခုသာျဖစ္ၿပီး ပင္ဆယ္ေဗးနီး ယားျပည္နယ္၊ Bryn Mawr ရွိစာတိုက္ ေသတၲာ တခုမွ တဆင့္ထုတ္ေပး ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ၾက ရသည္။

သူ၏ ပံုရိပ္ကို ျမႇင့္တင္ရာတြင္ အခြင့္အေရး တခုကိုမွ် လက္လြတ္မခံေသာ ဦးခင္ေရႊ (ျပည္သူ႕ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယက သူရဦးေရႊမန္းႏွင့္လည္း ခမည္းခမက္ေတာ္ သူသည္ လတ္တေလာကာလမ်ား အတြင္းတြင္လည္း အျခားေသာ စစ္အစိုးရလက္စြဲ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား က အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ႏိုဘယ္လ္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ေအာင္ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည့္ ေနရာတြင္ လည္း ပူးေပါင္း ပါဝင္လာခဲ့သည္။

သို႔ျဖစ္၍ ဦးခင္ေရႊက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ႀကီးကို ရွာေဖြရန္ အထူးတလည္ အားထုတ္လာျခင္း သည္ သူ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအဆင့္အတန္းကို ပို၍ ျမႇင့္ တင္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္သည့္ ျပည္သူ ဆက္ဆံေရး လႈပ္ရွားမႈ ေနာက္တခုျဖစ္ျခင္းထက္ အနည္းငယ္သာ ပိုလိမ့္မည္ဟု အမ်ားက သံသယရွိ ေနသည္။

သဘာဝလြန္စြမ္းအားႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာ

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြ ရန္အတြက္ သူ႔ဘက္က တကယ္အေလးအနက္ထား ခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ သူ႕ကို အားေပးစကား ေျပာခ်င္သည့္ သူ မရွားပါ။

မြန္ျပည္နယ္မွ နာမည္ေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး တပါးက ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ သူ၏ ဂမၻီရ စြမ္းအားျဖင့္ ကူညီႏိုင္ေၾကာင္းေျပာသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဝါရင့္ရွာေဖြေရးသမားတဦး ျဖစ္ သည့္ ဦးခ်စ္စံဝင္းကမူ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာသံုးဖို႔ ပို၍ လက္ေတြ႕က်စြာ အႀကံျပဳခဲ့သည္။

“ေနာက္ဆံုးေပၚ နည္းပညာမသံုးစြဲဘဲနဲ႔ ေခါင္း ေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ယူႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္မထင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ အေတြ႕အႀကံဳ အရ ဆိုရင္ ျပည္တြင္း နည္းပညာေတြကို သံုးတာက အလုပ္မျဖစ္ဘူး” ဟု သူက ဧရာဝတီသို႕ ယမန္ ႏွစ္ က ေျပာခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ နီးပါးက ဦးခ်စ္စံဝင္း၏ အိပ္မက္မ်ား တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အေျခအေနတခု ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ စင္ကာပူ အေျခစိုက္ ကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီတခုျဖစ္ သည့္  SD Mark  International LLP Co., က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ရွင္းလင္းပြဲတခုျပဳလုပ္ၿပီး ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ေရႊတိဂံုေစတီသို႔ ျပန္လည္ပို႔ ေဆာင္ႏိုင္ေရး အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀ သန္းအထိ အက်ိဳးအျမတ္မယူဘဲ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးရန္ ဆႏၵရွိေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ရွာေဖြေရးသည္ ၿပီးဆံုးသည္ အထိ အခ်ိန္ ၁၈ လမွ် ၾကာျမင့္ႏိုင္သည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ပထဆံုးေၾက ညာခ်က္ထြက္ေပၚခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ စီမံကိန္းႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သတင္းရင္းျမစ္တခု၏ အဆိုအရ ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီးဌာနက စီမံကိန္းကို တိတ္တဆိတ္ ရပ္ဆိုင္း ပစ္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ဘ႑ာေငြ အခက္အခဲကို စိုးရိမ္၍ျဖစ္သည္။

ဦးခ်စ္စံဝင္းကေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ဖို႔ စိတ္မကူး ေၾကာင္းေျပာသည္။ “တေနရာရာမွာေတာ့ ရွိကို ရွိ ေနရမယ္” ဟု သူကဆို သည္။

ထိုကဲ့သို႔ စကားမ်ား ေျပာေနေသာ္လည္း ယခင္က မေအာင္ျမင္ခဲ့မႈမ်ားႏွင့္ သားျဖစ္သူကို ဆံုး ႐ံႈးခဲ့ရျခင္းတို႔က ေရာင္ျပန္ဟပ္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တြင္ ထင္ဟပ္ေနသည္။ ယခုလို အသက္ ၇၀ နီးပါး သို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီး မူလ ေနရာသို႔ ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာ သည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္ ႏိုင္ေတာ့ဟု ဝန္ခံေန သလိုရွိသည္။

ေနာက္ထပ္ အက်ပ္အတည္းတခုကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူအမ်ားစုက ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ရွာေဖြေတြ႕ ရွိသြားမည္ကို မလို လားျခင္းကို ဦးခ်စ္စံဝင္းကလည္း အသိအမွတ္ျပဳ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးခင္ေရႊ၏ စီမံကိန္းကို  သူ ေထာက္ခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသည္။

ေခါင္းေလာင္းႀကီးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၏ မီးျပတိုက္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူကေျပာသည္။ “က်ေနာ္ တို႔ တိုင္းျပည္က အရမ္းဆင္းရဲၿပီးေတာ့ ပဋိပကၡေတြ နဲ႔ ပူေလာင္ေနရတယ္။ တကယ္လို႔ ေခါင္းေလာင္း ႀကီးကို ရွာေတြ႕မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ေဆာင္ယူေပးလာ မယ္လို႔ ျပည္သူအမ်ားစုက ယံုၾကည္ထားၾကတယ္” ဟု သူက ေျပာဆိုလိုက္ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း တိုင္းတပါးသား၏ လက္တြင္ အေျမာက္အျဖစ္ အသြင္မေျပာင္းႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးခဲ့သည္ဟု အမ်ားက ယံုၾကည္ ၾကသည့္ ေခါင္းေလာင္းေစာင့္ ဝိညာဥ္မ်ားက မ႐ိုး ေျဖာင့္သည့္ အသြင္ရွိေသာ စီးပြားေရးသမားမ်ား၏ လက္သို႔ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ေရာက္ရွိသြားမွာကို ခြင့္ျပဳၾကပါမည္လား။

ဒါဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလူေတြ ကူမယ့္ ဆယ္မယ့္ အစား ႏြံထဲမွာပဲ နစ္ေနေန ျမစ္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနေန ရွိေနေသာ ေနရာမွာပဲ ဆက္ရွိေနတာက ခပ္ေကာင္း ေကာင္းပဲဟု ျပန္ၿပီးေခ်ပတဲ့ လူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ ကံၾကမၼာအတိုင္းသာ ျဖစ္ၿပီး လူသား စစ္စစ္မ်ား၊ သူတို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား၊ အိပ္မက္မ်ားႏွင့္ ေဝးကြာၿပီး ရႊံ႕ထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္ ေနရသည့္ လက္ရွိေနရာ ထက္စာလွ်င္ ပိုေကာင္းပါ ေသးသည္ဟု အမ်ားစုက ျပန္လည္ ေခ်ပေကာင္း ေခ်ပၾကပါလိမ့္မည္။ ဒါဟာလည္း ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ ကံၾကမၼာဟုသာ ဆိုရေပမည္။